Reizen is aan
Blijf op de hoogte en volg Ela en John
08 Januari 2016 | Thailand, Bangkok
Zo, reizen is aan! Na de nodige pre reisstress van regelen en denken kwamen we op gang. Afscheid nemen bestaat niet maar we hadden onze tour afgerond en iedereen gedag gezegd. Laura en vriend geïntroduceerd en geïnstalleerd in ons huis zodat de katten en huis verzekerd zijn van zorg.
De ouders van Ela kwamen ons ophalen en we reden ruim op tijd naar Schiphol. Dan ontstaat er iets waarbij aan de ene kant de dingen anders gaan dan je hoopt en aan de andere kant je wordt uitgedaagd dat te accepteren. Bijvoorbeeld een parkeerboete omdat we op de weg stonden geparkeerd met afscheid nemen. Of extra bagage omdat we te haastig afscheid namen en nu met totaal overbodige jassen zitten op een plek waar het in de nacht nog 26 graden is.
Maar dat is onder andere waar reizen over gaat, los laten wat je verwacht en mee gaan met de flow.
Dat traject gaat nog wel even door. De reis naar Bangkok verloopt soepel al treft Ela het niet met dametjes naast haar die er steeds langs moeten om te plassen of iets te pakken uit de bagage. Van slapen tijdens de nachtvlucht komt dan ook niet veel. De transfer door de luchthaven verloopt makkelijk. Onze enige angst is dat we geen visum krijgen omdat we niet kunnen aan tonen dat we na 30 dagen weer het land uit zijn. Maar de douane vraagt nergens naar. Ik loop met mijn beste Thaise glimlach naar de balie, houdt mijn handen voor de borst en zeg mijn eerste Sawadee Krab, de standaard groet in Thailand. De norse beambte kijkt op, en groet terug met een glimlach, stempelt mijn paspoort en we zijn binnen!
we spreken Patricia bij de taxistandplaats en delen een taxi met haar. Een redelijk veel voorkomend beeld, vrouw alleen aan het reizen in Thailand. Onze hotels liggen tegen over elkaar. We hebben weer Villa Cha Cha geboekt omdat we daar eerder zijn geweest. Even lekker iets bekends in een vreemde wereld! Bangkok doet nog net zo rauw en hectisch aan als twee jaar geleden. De straten staan vol met grote gebouwen waarvan een aantal nooit af lijken te komen en anderen hun langste tijd hebben gehad. Arm en rijk krioelt door elkaar, lopend, fietsend, scooterend, in taxi's, tuktuks, gare vrachtwagens, pick ups tot luxe wagens en busjes. De snelheid varieert van 30 tot 140 km per uur op een paar banen grappig hoe je dat een tweede keer minder angstig vindt. Eenmaal buiten overweldigd de stank en valt de hitte zwaar op ons, backpacks uit de taxi, afrekenen en door de menigte naar het hotel. Het voelt bekend, vertrouwd.. Maar bij de receptie kennen ze onze reservering niet! Wat! Maar het is al betaald, en, en , en.. Ik laat de reservering zien en ze moeten lachen, dat is niet hier maar verder op, zelfde company, andere straat. Ze roepen wel even een taxi, kost maar 50 Bath (€1,25) en dan komt het goed.
Gestressed zwaai ik mijn backpack weer over mijn schouder en de gesp knapt, tas weer op de grond
De ouders van Ela kwamen ons ophalen en we reden ruim op tijd naar Schiphol. Dan ontstaat er iets waarbij aan de ene kant de dingen anders gaan dan je hoopt en aan de andere kant je wordt uitgedaagd dat te accepteren. Bijvoorbeeld een parkeerboete omdat we op de weg stonden geparkeerd met afscheid nemen. Of extra bagage omdat we te haastig afscheid namen en nu met totaal overbodige jassen zitten op een plek waar het in de nacht nog 26 graden is.
Maar dat is onder andere waar reizen over gaat, los laten wat je verwacht en mee gaan met de flow.
Dat traject gaat nog wel even door. De reis naar Bangkok verloopt soepel al treft Ela het niet met dametjes naast haar die er steeds langs moeten om te plassen of iets te pakken uit de bagage. Van slapen tijdens de nachtvlucht komt dan ook niet veel. De transfer door de luchthaven verloopt makkelijk. Onze enige angst is dat we geen visum krijgen omdat we niet kunnen aan tonen dat we na 30 dagen weer het land uit zijn. Maar de douane vraagt nergens naar. Ik loop met mijn beste Thaise glimlach naar de balie, houdt mijn handen voor de borst en zeg mijn eerste Sawadee Krab, de standaard groet in Thailand. De norse beambte kijkt op, en groet terug met een glimlach, stempelt mijn paspoort en we zijn binnen!
we spreken Patricia bij de taxistandplaats en delen een taxi met haar. Een redelijk veel voorkomend beeld, vrouw alleen aan het reizen in Thailand. Onze hotels liggen tegen over elkaar. We hebben weer Villa Cha Cha geboekt omdat we daar eerder zijn geweest. Even lekker iets bekends in een vreemde wereld! Bangkok doet nog net zo rauw en hectisch aan als twee jaar geleden. De straten staan vol met grote gebouwen waarvan een aantal nooit af lijken te komen en anderen hun langste tijd hebben gehad. Arm en rijk krioelt door elkaar, lopend, fietsend, scooterend, in taxi's, tuktuks, gare vrachtwagens, pick ups tot luxe wagens en busjes. De snelheid varieert van 30 tot 140 km per uur op een paar banen grappig hoe je dat een tweede keer minder angstig vindt. Eenmaal buiten overweldigd de stank en valt de hitte zwaar op ons, backpacks uit de taxi, afrekenen en door de menigte naar het hotel. Het voelt bekend, vertrouwd.. Maar bij de receptie kennen ze onze reservering niet! Wat! Maar het is al betaald, en, en , en.. Ik laat de reservering zien en ze moeten lachen, dat is niet hier maar verder op, zelfde company, andere straat. Ze roepen wel even een taxi, kost maar 50 Bath (€1,25) en dan komt het goed.
Gestressed zwaai ik mijn backpack weer over mijn schouder en de gesp knapt, tas weer op de grond
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
