Khao Sok

Vanuit Koh Pa Gnan varen we met de boot naar Surat Thani, we zijn van plan om vanuit Surat Thani verder te reizen naar Khao Sok. Hier ligt het Khao Sok National park en we zijn nu eindelijk wel eens toe aan wat wild life dus kom maar op met die olifanten en apen. Ene Nick van het National park verteld ons via de mail dat Het Khao Sok Silver Cliff resort een fijne en mooie plek is om te verblijven dus daar hebben we een aantal overnachtingen geboekt. Ze kunnen ons ook helpen om een trip naar het park te boeken dus alles is geregeld.
Eenmaal aan gekomen op Surat Thani worden we met zoveel mogelijk mensen in een minivan geduwd. Vervoer is en blijft een apart ding in Thailand. In een minivan zijn ongeveer 16 zitplaatsen die vrij dicht op elkaar zitten. Die busjes gaan altijd rijden als ze vol zijn dus voor je vertrekt is er soms nog van alles te regelen en op te halen. Locale mensen gebruiken deze manier van vervoeren samen met reizigers. De dikke tassen worden onder stoelen geschoven of op een richel gezet en vast gemaakt met elastiek. In het slechtste geval hou je de tas op schoot. Ritten met deze minivans duren afhankelijk van je afstand toch meestal wel een uur of meer. Wij vertrokken vanuit Surat Thani om 15.00 en waren na 20.00 in het resort ( we hebben het over 135 km).
Bij het resort werden we warm ontvangen en werd de keuken onmiddellijk geopend zodat we nog wat lekkers konden uitzoeken van de lokale specialiteiten. Om 20.00 is het hier echt stikke donker dus kun je niet heel goed zien waar je nou eigenlijk beland bent maar we hadden een vaag vermoeden dat het toch wel midden in de bush bush was, goed Ela, maak je niet druk, je hebt je eigen MacGyver bij je dus alles komt goed. Voor diegene die denken waar heeft zij het over: MacGyver was een personage in een televisieserie en in combinatie met duct tape en zijn Zwitsers zakmes kwamen er bij MacGyver allerlei oplossingen voor haast uitzichtloze situaties (voor mij dan tenminste, het heeft meestal met insecten te maken)
Wat we wel konden zien is dat het een schatig houten huisje was waar we de nacht door zouden brengen. Na de maaltijd terug naar de hut en na een grondige inspectie van John was de kust veilig om naar binnen te gaan. Al snel vielen we in slaap maar zo'n eerste nacht is altijd vreemd dus werden we vaak wakker van alle geluiden die je hoort. Pas de volgende ochtend konden wij zien hoe prachtig de omgeving was, en inderdaad, midden in de jungle. Die ochtend hebben wij gelijk de trip geboekt naar het Nationale park met overnachting. De dag hebben we nog wat rond gekeken in de omgeving maar zonder vervoer kom je niet ver. John is nog even op de fiets naar het dorp geweest om te pinnen maar helaas was de stroom uitgevallen, morgen dan maar. Die nacht was het een drukte van jewelste in het oerwoud, allerlei insecten namen het tegen elkaar op en ik kan je zeggen dat als het niet in harmonie gaat je hier behoorlijk kriegelig van kan worden, zelf de honden in de nabije omgeving lieten hun protest luid horen dus laten we het erop houden dat het een gezellige beestenboel was. Gelukkig was John ook wakker en kon hij de wc inspecteren op kriebelig gespuis en nadat hij verzekerde dat de kust veilig was ging ik naar het toilet. Toen ik daar eenmaal zat keek ik om mij heen en zag op de deurpost een harig, acht potig monster mij aanstaren, oké iet wat overdreven maar het was een redelijk grote spin en in Nederland zou ik het op een lopen zetten maar ja, wat kom ik hier tegen als ik de jungle in ren? Dus MacGyver moest weer uit zijn bed komen om mij te redden. Wat hij trouwens zonder mopperen elke weer doet.
De volgende ochtend werden wij om 9.00 opgehaald en naar het verzamelpunt gebracht van waar wij zouden vertrekken naar het park. Eenmaal in de bus duurde het nog bijna anderhalf uur voordat we bij de boot waren terwijl de ingang van het park op 10 minuten van het resort lag. Alles duurt hier lang, je moet geduld hebben en ik moet op zoek naar iemand die het eelt van mijn bips kan verwijderen als ik weer terug ben in Nederland. Maar terug naar de boot. De boot die ons zou vervoeren naar de Raft houses, heet een longtail boat en er werden natuurlijk weer veelte veel mensen opgezet, ik denk wel 40 man! In de bus hadden we al kennis gemaakt met wat andere backpackers en dat maakte dat we tijdens de uur durende vaart wat te kletsen hadden. Het uitzicht over het meer was prachtig, grote rotspartijen, sommige kaal, andere rijkelijke begroeid met diverse kleuren groen. Het meer is 40 meter diep en 30 jaar geleden ontstaan door de aanleg van een stuwdam.
En toen kwamen we aan bij Ton Toey, de plek waar de overnachting zou plaats vinden. Slik....even mijn beeld van een romantische overnachting voor twee bijstellen, oké ik wist dat het basic was maar zo basic! Ik neem je even mee in wat ik te zien kreeg, één of ander groot drijvend vlot, met daarop een stuk of 20 huisjes met rieten dakjes, een deur die niet op slot kon, binnen in lag een matras waarop ik ging zitten maar het leek alsof ik op de grond was gaan zitten zo hard, een klamboe en ik klein lampje (verlichting van 18.00 tot 22.00), best basic toch? Mocht het nou zo zijn dat je naar de wc moest dan wachtte de volgende uitdaging. Dit was dan op het vaste land en hier kon je alleen maar komen door je balans goed te kunnen en de oversteek te maken op een paar houten plankjes, leuk en uitdagend voor overdag maar ik heb de nare eigenschap ontwikkeld in Thailand dat ik er elke nacht ongeveer twee keer uit moet, doe die route maar eens zonder licht, maar ook hier had ik weer mijn eigen held, mijn MacGyver die voor een oplossing zorgde.
Bij het inlezen over deze trip had ik gezien dat we in de middag een hike gingen maken en dat de gids, in ons geval een klein, iel mannetje die luisterde naar de naam Mister Big, ter plekke zou besluiten naar welke grot wij zouden gaan. Ik had me voorgenomen dat als we naar de grot zouden gaan waarbij je tot aan je nek in het water zou moeten lopen ik lekker in de hut zou blijven maar goed iedereen ging mee en dan wil je je niet laten kennen dus daar stond sporty spice, klaar voor vertrek, juiste outfit, goede schoenen, wat kan er verkeerd gaan. Oké het was warm, daardoor was het pittig lopen in de jungle maar te doen, dieper het woud in werd het gladder en moesten we veel klimmen over rotsen en hoppa, daar ging ik, op mijn giechel, tussen 2 rotsen in, mijn arm en been open en een pijnlijke hand, huilen stond me nader dan het lachen, Mister Big kwam aangesneld, Miss are you oké? En veegde de modder van m'n lijf en ik verbeet mijn tranen en zei, Yep...I'm oké. Maar jongens, toen ging het pas beginnen.
Om in de Nam Talu cave te komen moesten we door een kleine opening kruipen, pikkedonker, glad. Tuurlijk hadden we zaklampjes bij ons maar toch! De tocht door de grot duurde ruim een uur, we hebben tot onze nek in het ijskoude water gelopen, tussen de vissen, boven onze hoofden de vleermuizen, op kleine stukje waar geen water was, spinnen zo groot als mijn vuist, en wat was ik blij toen ik weer daglicht zag maar wat was ik trots op mezelf dat ik het gedaan had. Beetje jammer dat ik als enige weer een bezoeker had meegenomen uit de grot, want daar op mijn been zat een bloedzuiger, en weer was daar MacGyver! Hij pakte het glibberige beest vast en trok hem er zo af!Goed, weer eenmaal aangekomen in het kamp konden we wel zo vanaf de kant van onze hut een heerlijke duik nemen in het meer en geloof me dat was na deze tocht zalig. Hierna konden we aanschuiven voor het avondeten en toen begon het toch te regenen, zo hard dat het niet verantwoordelijk was om het avondprogramma te volgen en zodoende werd de night safari gecanceld. Het werd uiteindelijk toch nog een gezellige avond en er werd gedronken, gelachen en tabak gesnoven (iets Zwitsers) en toen was het tijd om naar bed te gaan, en ervaren reizigers als wij zijn vonden wij dat we de klamboe niet nodig hadden want er waren hier tenslotte geen muggen. Wel viel ik met de aansteker in mijn hand geklemd in slaap, just in case! Midden in de nacht word ik wakker van het schuiven van een zakje over de grond, in de hut, en vanuit een reflex spring ik zo boven op de arme, nietsvermoedende, slapende MacGyver, en roep: ik ben bang, beesten, ik ben bang. John met zijn slaperige hoofd de hut onderzocht maar niks te zien en toch maar de klamboe voor mij opgehangen, hierna geslapen als een baby. De volgende ochtend stonden we vroeg op om de met de boot een tocht te maken en de gibbons te gaan bekijken, helaas geen aap te bekennen maar wel 2 mooie hornbills zien zitten. Bij terugkomt gingen we ontbijten en hadden ze pannenkoeken voor ons gebakken met heerlijke verse bananen en ananas. Na het ontbijt verlieten we onze slaapplek en maakte we ons op voor de laatste trekking door de jungle, appeltje eitje na gister. Pfffff.....nooit meer ga ik mee met een tocht zonder te vragen wat het inhoud. Om er te komen moesten we over een geïmproviseerde brug, bestaande uit, plankjes, boomstammen die rollen etc. De gids zei: 1 tegelijk maar die bijdehante toeristen gaan met z'n alle tegelijk dus de brug zonk. Eenmaal aan de kant gingen we een steile berg beklimmen, 35 graden, om vervolgens weer af te dalen om wederom een grot te gaan bekijken. Ik bedank en John gaat een kijkje nemen. Als ik daar alleen sta te wachten en de muggen van mij afsla herken ik een geluid wat ik in Borneo vaker heb gehoord, gibbons die elkaar aan het roepen zijn, het klinkt een beetje als sjansende, fluitende bouwvakkers, ik kijk om mij heen maar helaas niks te zien. Het geluid alleen al laat mij glimlachen.
Als John terugkomt verteld hij dat hij spinnen heeft gezien zo groot als zijn hand die giftig zijn en ben ik blij dat ik niet ben meegegaan. Geef mij maar die sjansende gibbons. Op de terugweg val ik nog twee keer op mijn kont, ik lach erom maar wat ben ik er klaar mee. Eenmaal terug in het kamp wacht er een lunch en daarna is er nog tijd om te zwemmen, het water is er prachtig en sommige mensen slingeren vanaf een touw zo het water in. Dan is het wachten op de boot die ons terug brengt, Mister Big meldt ons dat deze pech heeft en het blijkt nog wel een uur te duren. We raken weer aan de praat met andere reizigers, altijd leuk, iedereen heeft zijn eigen verhaal en motief om te gaan reizen.
Na de terugreis van ruim 2 uur komen we aan bij het Silver Cliff resort en ben ik blij om Chicken, de schele Siamese kater, te kunnen knuffelen. Na zo' n trip weet je dat er verschillende gradaties basic bestaan en is onze hut opeens luxe. Na een heerlijke douche een avondmaaltijd vallen we in slaap. Morgen vertrekken we naar onze volgende bestemming, Chiang Mai.