Chillen op Ko Lanta

In Vientiane hebben we treintickets geboekt voor de nachttrein naar Bangkok, om 15.00 zitten wij keurig klaar bij de receptie van ons hotel en worden we uiteindelijk om 15.30 opgehaald door de minivan die ons naar het treinstation van Vientiane brengt zo een 25 kilometer buiten de stad. Hier zit ook gelijk de douane en voor 200 kip krijgen wij een stempel en toestemming om Laos te verlaten. Keurig op tijd vertrekt de trein die ons via de Friendship bridge naar Nong Khai brengt waar we vervolgens door de Thaise douane heen moeten en zo gelijk een aansluiten hebben om met de nachttrein naar Bangkok te vertrekken. Het zoveelste stempeltje in ons paspoort en we zijn weer voor 15 dagen welkom in Thailand. We hebben besloten om de tijd die we moeten overbruggen voordat we naar Vietnam kunnen afreizen door te brengen op het mooie Ko Lanta, zin in!

De nachttrein naar Bangkok vertrekt ook op tijd en zodra we zitten komt er een steward vragen of we iets willen eten, tuurlijk, we houden van eten en zodra we besteld hebben wordt er een tafeltje geplaatst. Das mooi, hebben we een plekje voor een potje Yahtzee. Na de maaltijd worden de zitjes omgetoverd in twee slaapplekken en dan wordt je toch eigenlijk wel verplicht om naar je bed te gaan, tis grappig om te zien dat dan een hele trein met voornamelijk volwassenen om 20.00 in bed ligt. We kletsen nog wat op de onderste slaapplek maar dit is zo krap dat wij ook besluiten om maar te gaan slapen. Beide slapen we eigenlijk wel prima en om 5.15 worden we gewekt met de mededeling dat we bijna Bangkok in rijden. Ondertussen bemerken we te laat op dat we een stop maken op station Don Muang (vanuit hier vliegen we naar Krabi) en dus moeten we eenmaal op Bangkok station weer een half uur terug met de taxi naar het vliegveld, haha, ervaren reizigers zijn we toch. Eenmaal op het vliegveld verloopt alles soepel en 2,5 uur later zetten wij voet in het zonnige Krabi, boeken daar vervolgens een minivan die ons naar Ko Lanta brengt, moeten volgens de verkoper haasten omdat de minivan over 10 minuten vertrekt en zitten vervolgens nog dik een uur in de hitte te wachten op de minivan, tja dat is dan weer Thailand, je moet geen haast hebben.

Met de minivan moeten we 2 keer een oversteek maken met een ferry voordat we onze eindbestemming bereiken, bij de eerste ferry hebben we geluk maar bíj de tweede overtocht is het druk en staan we lang te wachten, het is dan wel een bus met airco maar als je met 15 man, een broek poepende, jengelende peuter en omringd door backpacks en koffers een uur moet wachten wordt je licht chagrijnig, geloof mij maar. Eenmaal op Ko Lanta aangekomen rijden we vlot naar ons verblijf en onze chagrijnigheid is a la minute verdwenen als er 2 breedlachende jonge mannen op de bus afrennen, onze backpacks pakken en ons welkom heten. Het verblijf doet zijn naam Bamboo house eer aan want alle huisjes zijn geheel van bamboe gemaakt en het ziet er super uit, de kamers zijn simpel maar gezellig en heel belangrijk....het bed ligt zalig. Dat is altijd maar afwachten in Thailand want de meeste matrassen liggen net iets zachter als beton. Als we naar de receptie willen lopen worden we ingehaald door een klein poesje met prachtige bruine ogen die vrolijk miauwend met ons mee huppelt en zich met volle overgave door ons laat knuffelen. Het blijkt een zij te zijn en al snel valt op dat haar achterpoot niet in orde is maar ze lijkt er geen last van te hebben. Moet hierdoor aan onze katten denken en voel me gelijk thuis, wat een leuk hotel is dit!

Snel regelen we een scooter en gaan we op verkenning uit. Overal waar je kijkt zie je strand, soms met veel rotsen maar meestal met wit zand wat schittert in de zon, de zee is blauwer dan blauw en langs de stranden staan vele foodstands die vers fruit, fruitshakes of pad thai verkopen. Je komt genoeg toeristen tegen die zich bijna allemaal verplaatsen op een motor scooter maar toch zijn de stranden zo goed als leeg. Langs de kant van de weg staan allemaal bordjes met evacuatie routes voor een eventuele tsunami. Na een stuk rijden komen we aan in een dorpje dat the old town wordt genoemd. Het blijkt een oud vissers dorp te zijn en hier is nog duidelijk te zien met wat voor verwoestende kracht de tsunami hier heeft toegeslagen jaren geleden. Het dorp op zich stelt niet heel veel voor, 1 hoofdstraat met wat zijstraatjes, maar het ziet er super gezellig uit met een paar leuke winkeltjes en restaurantjes. In de zijstraatjes ligt nog veel puin en leven vele gezinnen in kleine ruïnes. Overal rennen kippen en kuikens los rond, staan ossen langs de kant van de weg te grazen met hun kalfjes en iedereen lijkt hier een hond te hebben. De restaurants grenzen aan de achterzijde aan zee en er staat een verkoelend windje wat zalig aanvoelt met de tropische temperatuur dus hier besluiten we een hapje te gaan eten. Wat een lekkere vibe brengt zo een tropische eiland met zich mee. Nog even snel kopen we in een winkeltje een kilo kattenvoer en gaan we terug naar het hotel om vervolgens na een voeder en knuffelsessie te gaan slapen.

De volgende ochtend ontbijten we bij het hotel en zij doen er echt werkelijk alles aan om het ons naar de zin te maken, zo ontstaan er snel leuke gesprekken en krijgen we tips waar nou precies de mooiste stranden zijn van het eiland te vinden zijn. Dus badkleding aan en op de scooter op zoek naar het perfecte strand. Nou dat vinden we vrij gemakkelijk en snel springen we het water in en dat voelt zalig totdat we beide worden geprikt. We kijken om ons heen maar zien en voelen niks maar we worden wel vol aangevallen, nou dat is maar niks dus het water weer uit. Een oudere man staat ons lachend op te wachten en verteld dat het een soort van plankton is en dat het te maken heeft met de stroming of zo en niet altijd is, nou dat is dan een geruststelling wat dit is niet prettig zwemmen. Niet veel Later spreekt John een reiziger die hem weet te vertellen dat Ko Lanta bekend staat als jellyfish island, nee dat is lekker! En inderdaad, bij nader onderzoek zagen we allemaal kwalletjes, zo klein als waterdruppels. Oké dan schakelen we over naar plan b en vervolgens chillen we de rest van de dag bij een leuke kroeg op het strand, ' s avonds live muziek, lekker eten, biertje, mojito, voetjes in het zand en een creepy mannetje die een vuurshow geeft, wat een leven. Bij thuiskomst een kroelsessie met de poes en zalig slapen.

De volgende ochtend besluiten we te gaan zoeken naar een strand zonder kwallen. We vinden een prachtig verlaten strand waar inderdaad geen kwallen zitten. Maar het is ook echt verlaten en er is niet zoveel te doen dus rond een uurtje of 2 besluiten we een hapje te gaan eten en daarna de bewoonde wereld maar weer eens op te gaan zoeken. Eenmaal aangekomen bij de scooter zien we dat we een lekke band hebben, oké wat nu? John terug naar het restaurant om vervolgens terug te komen met een mannetje die ons voor 500 baht met scooter en al terug brengt naar ons hotel, prima deal. De jongens bij het hotel regelden binnen een half uur dat de band vervangen werd en we konden weer op weg. Nou genoeg avontuur voor vandaag dus we kiezen maar weer voor het bier, mojito's, eten etc. Wat uiteindelijk nog wel even op zich liet wachten, tenminste het eten dan. Op Ko Lanta is het vrij normaal dat voor korte tijd de stroom uitvalt alleen dit keer duurde het wat langer, ongeveer 2 uurtjes. Wij werden getrakteerd op een live jam sessie met kaarslicht dus best lachen.

Na zes weken overal crossen dus de eerste lekke band. En niet de laatste! Als we na een tourtje via de minder bekende kant van het eiland de weg terug nemen lijkt het een goed plan dat Ela het stuur vast houdt. Na een paar seconden moppert ze dat het ding zo zwaar stuurt. En even later de conclusie, een lekke voorband. Nu staan we echt stil waar niets is dus we besluiten te lopen. Thaise jongens die ons zien verzekeren dat we prima kunnen rijden als we zachtjes doen maar dat voelt niet goed. De volgende die stopt heeft een beter plan. John zo ver mogelijk achterop het zadel en zachtjes rijden naar een dorp en hij neemt Ela mee daar naar toe. Ze bedenkt zich nauwelijks en springt achter op en scheurt weg. Nu maar hopen dat we elkaar terug vinden maar zodra de bewoonde wereld op doemt staat ze voor een garage te wachten alleen deze willen ons niet helpen en dus spreken we af dat John op zoek gaat naar een garage en dat Ela die kant op loopt. Niet veel later wordt Ela aangesproken door dezelfde jongen waarbij ze net achterop was gesprongen die haar weer komt ophalen, hij was John weer tegen gekomen en had aangeboden haar op te halen, hoe aardig is dat! Dus op naar de garage waar John stond te wachten, nieuwe band erop en we kunnen weer. Twee dagen later is de achterband weer zacht. Blijkt dat de eerste reparatie een klein ijzeren spijkertje is blijven zitten. Zodoende 3 lekke banden. De mannen van het hotel zijn echt van de allerbeste service dus zodra we ook maar noemen dat de band zacht lijkt staat de volgende motor al er klaar, dit keer een gloednieuwe Zoomer die heerlijk rijdt.

Het plan was om hier 5 nachten te blijven maar al gauw besloten we dat we het hier wel naar ons zin hadden dus boekten we nog 3 nachten bij. We hadden al veel strand gezien maar we wilden nog naar het nationale park. Dat bevind zich in het uiterste zuidpunt van het eiland dus dat is nog wel een half uurtje rijden. Vanwege natuurschoon en hitte is dat het beste te doen rond zonsopgang. Daar ben ik iets meer voor gemotiveerd dan Ela. En zo croste ik 2 keer voor dag en dauw het eiland over. Dat levert ook weer unieke beelden op zoals veel locals die rond dat tijdstip al op zijn en zich klaar maken voor een lange werkdag. De enkele toerist die nu rond loopt is nog bezig met een paddo trip of dronkenschap.
Bij het park aangekomen blijken er een hoop apen te zitten maar parkwachters zijn nog niet te zien. De apen zijn nieuwsgierig maar blijven van me af en na korte tijd rijdt er een auto langs. De parkwachter geeft aan dat de entree pas om half 9 voldaan kan worden maar hij onthoud me wel en ik kan gaan wandelen. Ze hebben de moeite genomen een soort geplaveid pad te maken door de jungle dus dat loopt makkelijk. Alsnog is er wel wat conditie voor nodig maar omdat ik hoop achter elke boom iets te ontdekken dus is het tempo laag. Prachtige bomen en struiken maar voor dieren moet ik beter mijn best doen. Soms gaat er geruis door de bomen of klinkt er een kreet maar vaak is er niks te zien. Uiteindelijk spot ik een soort mega eekhoorn, zwart met bruine buik en lijkt meer een kruising tussen een kat en kleine beer. Vogels laten zich alleen horen, het bladerdak is te dicht om ze te zien. Er springt vanuit mijn ooghoek gezien iets op een blad en het is een groot insect met vleugels en sprieten. Ook leuk om te fotograferen dus ik wijk even van het pad af de jungle in. Dan hoor ik iets. Geknisper van blad en iets wat er over heen glijdt. Ik kijk voorzichtig opzij en heb direct kippenvel op mijn armen staan. Een slang! En nog een grote ook, zeker 2 meter met een redelijk dik lijf. Hij beweegt van me af maar ongeveer paralel langs het pad dus zonder onverwachte bewegingen te maken volg ik hem voorzichtig. Af en toe stoppen we en ik zorg er voor dat ik niet in het blikveld van de slang kom. Het is geen wurgslang, wat ik eigenlijk had verwacht. Er komen hier pythons voor maar die hebben een andere tekening en zijn dikker. Dit is een heuse gifslang en als ik me niet vergis zelfs een koningscobra! Als ik dat realiseer gaat er wel de nodige adrenaline door mijn lijf. En scan ik de omgeving nog eens goed. Ik ben hier als eerste en dus best alleen, voordat iemand me mist of vindt kan het te laat zijn dus goed oppassen en geen gekkigheid als een Cobra selfie maken of zoiets. Het lukt me zonder het dier te verstoren mijn lens te verwisselen zodat ik met enige afstand meer detail kan vastleggen. Later bekijkt de parkwachter mijn plaatjes en bevestigd dat het een cobra is en dat ik heel veel geluk heb gehad zien. Dat vond ik zelf ook en in mijn nopjes scheur ik terug om te kijken of Ela al op is en zin heeft hier naar terug te gaan. Er is namelijk een schitterend strandje zonder kwallen en de apen lopen hier vrij rond dus dat is een leuke plek.
Eenmaal terug vinden we na het zwemmen een mooie plek onder de bomen met wat schaduw. Het duurt niet lang of de apen komen langs op hun dagelijkse toer langs toeristen die lekkers hebben. Wij bewaken onze bezittingen goed dus de meesten druipen af. Eentje geeft het niet op en blijft in de buurt. Af en toe doet ze een uitval en probeert en kleedje of iets anders te pakken. Als niets lukt lijkt ze het op te geven, klimt wat hoger in de boom en draait haar kont.. Ik neem een duik en kan net voorkomen dat ze onze tassen onder piest! Lekker dan.
We eten wat bij het enige restaurant dat er is op deze plek. In het struikgewas lopen wat apen en ineens duikt ook een varaan op! Wat een groot beest is dat. Later zien we er twee die zich vermaken in het modderige water. Op onze weg terug zien we bij de ingang van het park scooters in de schaduw staan. Vier apen vinden het een prima plek want ze hebben zich er heerlijk op geïnstalleerd, ondertussen alles aan het bevoelen en bekijken wat ze maar vinden. Dat verklaard ook mijn modderige zadel deze ochtend en waarom het leer ineens los zat.

Een belangrijk ding voor ons om te doen is een bezoek aan Lanta Animal Welfare, een groep die zich inzet voor katten en honden van het eiland. Ze hebben een programma waarbij ze alle dieren op het eiland op de radar hebben, een tattoo geven en de nodige medische standaard zorg. Na een check worden ze dan indien mogelijk weer terug gezet op hun oorspronkelijke plek. Voor katten betekend dit ook sterilisatie want inteelt begint een groot probleem te worden. Soms zien we katten met halve of opgerolde staarten en dat is daar een teken van.
We vermaken ons met de slapende katten tot de rondleiding begint en zien dan in rap tempo de 52 katten en 30 honden. Sommige hebben na een ongeluk wat ledematen minder maar zijn nu weer gezond en in afwachting van een baasje. Het is bedoeld als zorg en niet als opvang dus adoptie is een belangrijk onderdeel van het programma. Zo hebben ze de mogelijkheid voor toeristen om een adopteren en dan zodra het er klaar voor is via vrijwilligers naar hun bestemming te laten vliegen. Wij vinden dat een mooie gedachte dus geven ons op voor de hond 'Lady' die als bestemming Amsterdam heeft. Het kost ons niks, we helpen alleen het dier de douane door en brengen het naar de nieuwe eigenaar. Tot nu toe hebben we niet gehoord of het echt nodig is omdat er meer gegadigden waren maar we wachten af. Komen we zo weer bij de poes bij ons hotel. Wij hadden samen al afgesproken dat we haar wilde aanmelden bij Lanta animal welfare om naar haar poot te laten kijken maar blijkbaar hadden onze Engelse overburen, die even dol op haar waren, hetzelfde idee. Zij hebben haar daar naar toe gebracht en hier bleek zij ook een ontsteking te hebben aan haar buik waarvoor zij haar antibiotica gingen geven. Als zij niet terug geplaatst kan worden bij het hotel om wat voor een reden dan ook gaan hun haar adopteren, fantastisch toch! We hebben mailadressen uitgewisseld en we worden op de hoogte gehouden over de stand van zaken.

Via tripadvisor had Ela een tip gelezen over een zilversmid op Ko Lanta en toen zij op hun site een ring had gezien waarop zij meteen verliefd werd besloten wij dat we hier maar langs moesten gaan. Het duurde even voordat wij het gevonden hadden en toen bleek ook nog dat de ring verkocht was, balen, maar Tak (de zilversmid) verzekerde dat we via Etsy een ring konden bestellen en dat die dan speciaal gemaakt zou worden. Nou die avond gelijk contact op genomen en na wat heen en weer mailen 3 ringen besteld, custom made, met de edelstenen die Ela mooi vind, hoe cool is dat! En inmiddels al een mail gehad dat ze onderweg zijn naar Nederland, woehoe!

Het is dat we een visum hebben geregeld voor Vietnam maar anders hadden we vast nog wat dagen bij geboekt. Maar het is zonde om dat land, door velen aangeprezen, niet de tijd te geven die het verdiend. En we krijgen ook wel weer zin in wat avontuur en nieuwe ervaringen. Dus na wat puzzelen hebben we een traject gevonden waarbij we vliegen naar Bangkok vanuit Surat Thani en dan vrij snel door naar Ho Chi Min. So Vietnam, here we come!