vervolg reizen is aan
Blijf op de hoogte en volg Ela en John
08 Januari 2016 | Thailand, Ban Mae Hat
Gestressed zwaai ik mijn backpack weer over mijn schouder en de gesp knapt, tas weer op de grond
Buiten stopt er een taxi, de chauffeur weet waar we naar toe moeten en vraagt 200 Bath. Dat dacht ik niet! Ik zeg dat de receptie sprak over 50 waarop hij begint te jammeren alsof ik hem tekort doe en zakt naar 100. Met een glimlach counter ik naar 60 waarop hij zegt dat zijn favoriete getal 80 is. De mijne 70, hij wint. Ik zeg dat ik weet dat het maar een blok verder is maar dat we geen zin hebben om te sjouwen. Langzaam en twijfelend rijdt hij inderdaad een blokje om, rekt het wat en met afrekenen telt hij 100 Bath te weinig terug van mijn 500. We blijven glimlachen en ik weet, ook het spel van afdingen is aan
De receptioniste is vriendelijk en vraagt om mijn paspoort. Of ik die ook achterlaat voor borg? Liever niet, ik betaal de borg wel. Boven treffen we een schone en goed uitziende kamer. Ook hier is niet alles perfect want een losse kluis voelt niet als heel veilig! Niet zeuren, we zijn er.
Na de opfrisbeurt en een tukje lopen we nachtelijk Bangkok in. De plek waar het allemaal gebeurt is maar 5 minuten lopen van het hotel. Daar slenteren we door de drukte en ploffen neer voor een drankje en het eerste Thaise eten. We kijken van een afstandje naar de gekte, het zal de jetlag zijn en dat we hier al eerder zijn geweest maar het dringt allemaal niet zo door. Beter om te slapen en morgen af te wachten.
Ook de tweede dag geeft weinig nieuwe impulsen. We willen weg en zo snel mogelijk ook. Deze stad heeft veel te veel aan prikkels om een vakantie gevoel op te wekken. We surfen wat op de boekingsites en besluiten voor eilandleven te gaan. Ik heb heel veel behoefte aan zon, strand en easy living. Een vliegticket naar het zuiden hebben we voor onder de 30€ en er is plek. Ela vind een prachtplek op Kho Phagnan, een eiland naast het super toeristische Koh Samui en zo begint het backpacken echt.
De volgende dag vliegen we prima vanaf de tweede luchthaven van Bangkok, Don Muang, naar Surat Thani, een klein havenplaatsje. We vertrouwen er op dat we daar de rest van het vervoer wel kunnen regelen en inderdaad, op het vliegveld is een ticketservice voor bus en boot ticket naar het eiland, 500 Baht pp, samen wel ongeveer nog 5 uur reizen! Oeps, dat is waar ook, in Thailand kun je overal komen, maar geduld is een schone zaak. De dubbeldekker wiegt ons vrij veilig naar de haven, daar moeten we nog even wachten tot de gare ferry met zwarte rookpluimen binnen vaart en we voor een tocht van 2,5 uur (of langer) verder kunnen gaan met wennen aan onthaasten en reizen.
We zien de zon onder gaan boven de karsten (speerpunt vormige bergen) die de kust en eilanden van Thailand kenmerken en komen aan in het donker op een neonverlicht eiland. Ook nu is het weer hopen op vervolgvervoer. Ela herkent al snel de typische taxi'(songtaew) waarbij de achterkant van een pickuptruck is overdekt en minimaal 8 mensen met grote tassen passen. We worden gevraagd welke richting en die weet ik te noemen, ze wijst naar een klaar staande pick up en we zitten. Na nog wat reizigers waaronder 2 scandinaviers met baby in draagzak er bij te hebben gezet begint een hobbelige reis door steeds verlatener wegen richting het noorden van het eiland. We worden als laatsten afgezet op een verlaten plek bij een mooi uitziend maar stil hotelachtig gebouw. Op het bord de naam Pap's place, dat klopt dus. We nemen de weg omhoog langs prachtige huisjes, niet duidelijk of dit bij het hotel hoort. Na de steile klim en vergezeld door de angstige kreetjes die Ela uitslaat bij elke pad die voor haar voeten springt, komen we aan op een bouwplaats! Niemand te zien maar er komt een scooter omhoog en die reageer verbaasd als hij ons ziet. Hij zal iemand sturen. Even later komt een westers uitziende man in vakantiestemming ons begroeten, vraagt de bevestiging en wijst ons de kamer toe. Hij is een vriend van de eigenaar en woont hier een tijdje in de buurt. Hij verteld dat de eigenaar het hotel eigenhandig op heeft gebouwd en dat toen hij begon dit gewoon jungle was. Het is inderdaad een prachtig en authentiek gebouw, of verzameling van gebouwen op een helling die via allerlei trap en terras constructies met elkaar verbonden zijn. Er staan tafels, stoelen en hangmatten voor algemeen gebruik, er is een keukentje waar hij een kokosnoot uit pakt, de kop er af slaat en met een rietje aan mij geeft. Dagelijkse gratis service naast het overige fruit dat er groeit. Ik wordt er stil van en nadat hij weg is gegaan en wij de kamer hebben bezet zit ik buiten op ons balkon met mn kokosnoot en brullende padden, kwakende kikkers en andere junglegeluiden en voor het eerst voel ik me echt op vakantie.
Buiten stopt er een taxi, de chauffeur weet waar we naar toe moeten en vraagt 200 Bath. Dat dacht ik niet! Ik zeg dat de receptie sprak over 50 waarop hij begint te jammeren alsof ik hem tekort doe en zakt naar 100. Met een glimlach counter ik naar 60 waarop hij zegt dat zijn favoriete getal 80 is. De mijne 70, hij wint. Ik zeg dat ik weet dat het maar een blok verder is maar dat we geen zin hebben om te sjouwen. Langzaam en twijfelend rijdt hij inderdaad een blokje om, rekt het wat en met afrekenen telt hij 100 Bath te weinig terug van mijn 500. We blijven glimlachen en ik weet, ook het spel van afdingen is aan
De receptioniste is vriendelijk en vraagt om mijn paspoort. Of ik die ook achterlaat voor borg? Liever niet, ik betaal de borg wel. Boven treffen we een schone en goed uitziende kamer. Ook hier is niet alles perfect want een losse kluis voelt niet als heel veilig! Niet zeuren, we zijn er.
Na de opfrisbeurt en een tukje lopen we nachtelijk Bangkok in. De plek waar het allemaal gebeurt is maar 5 minuten lopen van het hotel. Daar slenteren we door de drukte en ploffen neer voor een drankje en het eerste Thaise eten. We kijken van een afstandje naar de gekte, het zal de jetlag zijn en dat we hier al eerder zijn geweest maar het dringt allemaal niet zo door. Beter om te slapen en morgen af te wachten.
Ook de tweede dag geeft weinig nieuwe impulsen. We willen weg en zo snel mogelijk ook. Deze stad heeft veel te veel aan prikkels om een vakantie gevoel op te wekken. We surfen wat op de boekingsites en besluiten voor eilandleven te gaan. Ik heb heel veel behoefte aan zon, strand en easy living. Een vliegticket naar het zuiden hebben we voor onder de 30€ en er is plek. Ela vind een prachtplek op Kho Phagnan, een eiland naast het super toeristische Koh Samui en zo begint het backpacken echt.
De volgende dag vliegen we prima vanaf de tweede luchthaven van Bangkok, Don Muang, naar Surat Thani, een klein havenplaatsje. We vertrouwen er op dat we daar de rest van het vervoer wel kunnen regelen en inderdaad, op het vliegveld is een ticketservice voor bus en boot ticket naar het eiland, 500 Baht pp, samen wel ongeveer nog 5 uur reizen! Oeps, dat is waar ook, in Thailand kun je overal komen, maar geduld is een schone zaak. De dubbeldekker wiegt ons vrij veilig naar de haven, daar moeten we nog even wachten tot de gare ferry met zwarte rookpluimen binnen vaart en we voor een tocht van 2,5 uur (of langer) verder kunnen gaan met wennen aan onthaasten en reizen.
We zien de zon onder gaan boven de karsten (speerpunt vormige bergen) die de kust en eilanden van Thailand kenmerken en komen aan in het donker op een neonverlicht eiland. Ook nu is het weer hopen op vervolgvervoer. Ela herkent al snel de typische taxi'(songtaew) waarbij de achterkant van een pickuptruck is overdekt en minimaal 8 mensen met grote tassen passen. We worden gevraagd welke richting en die weet ik te noemen, ze wijst naar een klaar staande pick up en we zitten. Na nog wat reizigers waaronder 2 scandinaviers met baby in draagzak er bij te hebben gezet begint een hobbelige reis door steeds verlatener wegen richting het noorden van het eiland. We worden als laatsten afgezet op een verlaten plek bij een mooi uitziend maar stil hotelachtig gebouw. Op het bord de naam Pap's place, dat klopt dus. We nemen de weg omhoog langs prachtige huisjes, niet duidelijk of dit bij het hotel hoort. Na de steile klim en vergezeld door de angstige kreetjes die Ela uitslaat bij elke pad die voor haar voeten springt, komen we aan op een bouwplaats! Niemand te zien maar er komt een scooter omhoog en die reageer verbaasd als hij ons ziet. Hij zal iemand sturen. Even later komt een westers uitziende man in vakantiestemming ons begroeten, vraagt de bevestiging en wijst ons de kamer toe. Hij is een vriend van de eigenaar en woont hier een tijdje in de buurt. Hij verteld dat de eigenaar het hotel eigenhandig op heeft gebouwd en dat toen hij begon dit gewoon jungle was. Het is inderdaad een prachtig en authentiek gebouw, of verzameling van gebouwen op een helling die via allerlei trap en terras constructies met elkaar verbonden zijn. Er staan tafels, stoelen en hangmatten voor algemeen gebruik, er is een keukentje waar hij een kokosnoot uit pakt, de kop er af slaat en met een rietje aan mij geeft. Dagelijkse gratis service naast het overige fruit dat er groeit. Ik wordt er stil van en nadat hij weg is gegaan en wij de kamer hebben bezet zit ik buiten op ons balkon met mn kokosnoot en brullende padden, kwakende kikkers en andere junglegeluiden en voor het eerst voel ik me echt op vakantie.
-
08 Januari 2016 - 11:22
Kimmm:
En toen? En toen??? :) -
08 Januari 2016 - 11:40
Danielle:
Geniet ervan :-) Kan niet wachten op jullie volgende reisverslag en Nick wil graag foto's van apen! -
08 Januari 2016 - 13:12
Anneke Nijdam:
Zoals ik het nu lees het genieten al begonnen ! Het verslag is weer zo dat we het allemaal mee beleven met jullie ! geniet er van en kan bijna niet wachten op het volgende nieuws . dikke kussen voor beiden . -
08 Januari 2016 - 13:31
Marion Roos:
Heerlijk eiland om te ontstressen. Heel mooie herinneringen aan dit eiland -
08 Januari 2016 - 13:32
Marijke:
Het begin van jullie verhalen, ik heb het met heel veel plezier gelezen, kijk uit naar het volgende!!
Lekker genieten aan de foto te zien komt het helemaal goed! Dikke kus -
09 Januari 2016 - 09:06
Reen:
Ik ga jullie volgen!! Geniet ervan! Xxx -
09 Januari 2016 - 18:06
Anne:
Aaah heerlijk zeg! Even spannend zo'n reis maar dan heb je ook wat! K zie het helemaal voor me hoe jullie daar nu zitten!geniet ervan en benieuwd naar alle verhalen die nog komen! X -
09 Januari 2016 - 19:50
Pa Dingemanse:
Ha, John en Ela, eindelijk gelukt om verslag te lezen. (toch nog teveel digibeet) Leuk om op deze manier te
volgen hoe het jullie vergaat, heb net ma voorgelezen en het was alsof we het begin van roman waren begonnen. Wat ons betreft wordt het een dikke pil. Hier is het koud en regenachtig, dus wel beetje jaloers.
geniet er van en tot de volgende avonturen in de avonduren. -
09 Januari 2016 - 23:12
Addy En Tonnie Dingemanse:
Ha lieve mensen, wat een belevenissen! jullie kunnen het leuk verwoorden, we beleven het helemaal mee! Je pa en ma zijn net op bezoek geweest John het was gezellig.
Veel ontdekplezier toegewenst enne tot snel.. -
10 Januari 2016 - 22:34
Quirijn Dingemanse:
Leuk om je verhaal te lezen, volgt net als een film.
Zou graag om het hoekje mee kijken af en toe
-
11 Januari 2016 - 10:27
Diewerke:
Mooie schrijfstijl John! Leest idd weg als een reisroman. Nu nog wat meer romance en levensbedreigende situaties, waarbij Tarzan uiteraard bescherming biedt aan Jane, en het plaatje is compleet :-p.
Kan me levendig voorstellen dat het lastig is om zure dingen als een boete van je af te schudden en je gemoed er niet door te laten beinvloeden. Knap hoe jullie er mee omgaan.
Enjoy en we wachten het vlg verslag af!
-
14 Januari 2016 - 21:10
Annelies En Abco:
Je hebt schrijverstalent John! Bij opa en oma hebben we de verhalen digitaal ontsloten en samen hebben we er van genoten. Tijd voor een volgend verhaal. Groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
