Eerst even vakantie

Koh Pha gnan is echt Thailand op z'n best voor als je even echt vakantie wil vieren. Dat was een van de handige tips die we mee kregen over Koh Pha gnan, een feesteiland voor ongeveer een week per maand maar voor de rest goed toeven en nog niet zo aangepast aan kapitalistische normen als het buureiland Koh Samui. Dat werd omschreven als de Hollywoodster onder de eilanden, gemanicuurd, nep en met blonde tressen verworden tot een pervers beeld van schoonheid. Koh Pha gnan is dat (nog) niet en heeft zijn ruwe kanten en de relaxte sfeer van low budget reizen en hangen in de hangmat nog niet verloren.
Het eiland, ongeveer 20 bij 20 km heeft schitterende baaien met witte zandstranden en blauwe zee, mooie accomodaties die zo verschillen van elkaar qua ligging, prijs en voorzieningen dat er voor ieder wel wat te vinden is. Sommige slaapplekken gaan voor 5€ pp! Wij kunnen en willen op dit moment net iets meer neer leggen en dan heb je ineens een houten huisje op palen met de golven onder onze hangmat en een steiger met massage zo lang je wilt. We merken dat we heel erg behoefte hebben aan weinig gedoe en lekker lui genieten van moois. Dat lukt hier prima! Een dag met alleen maar lezen, eten, drinken en even de scooter bij tanken.. Het kan als je nog zoveel tijd in het vooruitzicht hebt..
Oh ja, en de dag beginnen met zwemmen in heerlijk blauw water. Met de aanschaf van een snorkel al helemaal een feest want het is net zwemmen in een tropisch aquarium met een keur aan vissen, koraal en nog van alles. De Thaise jongens voor onze hut hengelden regelmatig een inktvis uit het ondiepe water.
Één keer neem ik de moeite om er op uit te trekken en wat vogels te gaan spotten. Het is overdag zo warm dat het dan geen doen is dus ik sta vroeg gewapend met camera, lens en kijker trek ik tegen de ochtendschemer de deur dicht en rij wat rond. Ik merk dat het niet hetzelfde werkt als in Nederland. Daar ga ik naar de ingang van wat bekend staat als een park en volg het pad. Hier is er geen pad en ook geen park. Je moet maar gewoon gaan. En dat vind ik op dit moment niet slim. Dus onverrichter zake ga ik terug en realiseer me bij de afslag naar ons resort dat ik alles lopend had kunnen doen want er vliegen schitterende vogels. De afslag naar ons resort is boven aan een klif en de weg kronkelt over een rotsig zandpad naar beneden. Zo ontstaat aan de kust een prachtige kleine baai met privé strand voor de resorts die er aan liggen. De rest van de baai is een soort oksel waar bos en struiken zijn maar geen bebouwing of menselijke activiteit. Zo van boven af heb ik perfect uitzicht wat er allemaal beweegt en heen en weer vliegt en meteen mooi zicht op de baai en de zee. Hier zie ik de Scharrelaar, hoor ik de Hop en zie andere tropische verschijningen waar ik de naam niet van ken. Vanaf de zeekant zweeft een roofvogel langs. Verder stikt het van de prachtige vlinders dus ik vermaak me prima. Als de zon op komt keer ik terug want tijd voor een ochtendduik in het heerlijke water en ontbijt met Ela.
We hebben ons wat dingen voor genomen. Maar als puntje bij paaltje komt dan heb je aan die voornemens niet veel. Bijvoorbeeld het niet inleveren van een paspoort bij het huren van een scooter. Goed principe, maar als het zo gebruikelijk is dat iedereen het doet en je nergens iets mee krijgt, wat moet je dan? De eerste verhuurder probeerde ik nog dapper. Toen dat niet lukte de volgende. Die waren net zo standvastig. Of ik moest 15.000 Baht neer leggen, algauw 3 maandsalarissen voor een gemiddelde Thai, omgerekend, 400€! Dat is verleidelijker voor ze dan het zoveelste paspoort. Dus ik met hangende poten terug en de scooter gehuurd. Ze vonden met blijkbaar vreemd want veel vriendelijker werden ze er niet door. Überhaupt was scooteren in onze hoofden iets voor later in de reis maar dan kom je hier nergens. Dus er maar van uit gaan dat als wij goed op letten en ons hoofd gebruiken we alleen nog rekening hoeven te houden met wat anderen doen.
Maar zat Europeanen die links rijden en steile hellingen niet gewend zijn, en al helemaal niet de maffe, brutale rijstijl van de Thaise taxichauffeurs. We zien genoeg mensen lopen met verbanden rond de knie, elleboog etc. Maar nogmaals, wij gebruiken ons verstand hoor!
Door dit gevalletje met de verhuurder was ik niet helemaal gerust toen ik uiteindelijk de scooter terug ging brengen na een week scheuren. We hadden m goed gebruikt maar er zat een krasje op het voorspatbord. Dat zat er al maar ik had dat niet besproken. Op het strand hoorden we van een groep die moeilijkheden hadden gekregen omdat er een kras op de scooter zat, die moesten de nieuwprijs betalen. En inderdaad, na keuring trok het jong een moeilijk gezicht en begon over de kras. You pay, no good, zei hij. Ik dacht het niet vriend, we brengen een leuke zak met geld naar je land maar niet voor zulke dingen. Hij haalde er zijn baas uiteindelijk bij en die wuifde het weg. Toch even klotsende oksels maar met een goed gevoel liep ik terug naar het resort. Waardevolle les: huur gerust een scooter maar zorg dat alle mankementen goed op de foto staan en dat je die ook op het formulier aan kruist. Beter op dat moment een pietlut dan wanneer de rollen zijn omgedraaid.
Wat betreft leven in dit klimaat: het vraagt wel wat aanpassingen. De temperatuur is een ding, dus in de hete middag niets doen is de beste optie. Vroeg op of in de vroege avondschemer om echt dingen te doen. Goed ontbijten met brood, ei en fruit. Al neem ik toch al vaak een Thai style breakfast met rijst, groente en pepers. Heet van buiten en heet van binnen, werkt perfect. Ela doet haar best om daarin haar draai te vinden en met het zalige fruit (lees ananas) overal voorhanden lukt dat prima. Omdat de mensen wel gericht zijn op toeristen wordt er een beetje naar farang (vreemdelingen) smaak gekookt en als je het pittiger wilt dan moet je zelf dingen toevoegen. Ela houdt daar niet zo van maar houdt van simpel dus ook al is het soms niet bijzonder wat ze eet, de voedingstoffen komen binnen. Het is vroeg donker dus de meeste avondmaaltijden zitten we op een terrasje in het zand bij My Way restaurant & bungalows. Op het kleine strookje strand staan bamboe tafels en stoelen en een hele rij fakkels. Op zee her en der groene lichtjes van vissersboten in de verder intense duisternis. Af en toe is er wat live muziek of jongleert er iemand met een vuurstok. Een hele fijne plek met vriendelijke bediening en echt lekker eten. Ik probeer zo'n beetje de hele menukaart gedurende de week. Wat ook een briljante plek is om te eten zijn de foodmarkets die her en der te vinden zijn. Die weten we door de ervaring van de vorige reis nu ook te vinden. Een verzameling marktkraampjes bij elkaar waar gegrilde, gebarbecuede, gestoomde en verse snacks uitgestald liggen. Je loopt langs, kiest je voorkeur en klaar. Met je buit loop je door naar een soort overdekt terras waar tientallen houten tafels en banken staan en kun je een plek kiezen. Tevens wordt het omringd door kleine keukentjes die allerhande Thaise maar ook westerse gerechten serveren. Voor omgerekend 1,50€ kies je daar een gerecht en als het klaar is wordt dat gebracht. Heerlijk eten voor bijna een derde van de prijs bij een resort of aan het strand. Het is een komen en gaan van mensen, veel toeristen in dit geval, en het gonst van de gesprekken. Af en toe vlammen de pannen van de koks hoog op en trekt er een dikke walm door de zaal die nogal op de keel slaat en dan zit iedereen te hoesten. De pad kra pao en pad thai die we met Streetfoodinc hebben gemaakt probeer ik bij diverse stalletjes uit. En eerlijk is eerlijk, die hebben we toch echt wel goed qua smaak en ingrediënten. Ela is vooral van de spiesen met gegrild vlees en verslaafd aan de verse fruitshakes. Daar staan hier ook genoeg karretjes van met een enorme variatie van wel 80 verschillende fruitcombinaties. Dat is voor haar nog wel een ambitie om in Nederland uit te werken: leuk karretje met een keur aan combinaties om op festivals en markten mee te venten.
Beestjes zijn er natuurlijk ook genoeg overal. In de nacht liggen we soms wakker van het lawaai in de jungle. Cicades en andere insecten laten het soms klinken als een parkeerplaats waar de één na de andere autoalarm af gaat. Kwakende kikkers en brullende padden, apen en vogels en weten wij veel wat al niet meer maken het concert compleet. Dan heb je nog de stillere dieren als kakkerlakken en spinnen die je vaak op onverwachte momenten tegen komt. Zo js de toilet/ douche in ons huisje geen dicht hok maar een in de rots uitgehouwen en gemetselde plek waar de bovenkant is afgezet met een soort bamboe raster. Niet iets wat muggen, spinnen, mieren etc buiten houdt. Als Ela naar de wc moet in de nacht maakt ze me dus eerst wakker en check ik of alles veilig is. Eenmaal zat ik midden in de nacht op de pot en keek versuft wat om me heen. Eerst zag in een grote grijze spin op de even grijze rots. Die was zo weg gejaagd. Maar zelfs ik verstijfde toen ik geritsel hoorde en waar dak, bamboescheiding en rots bij elkaar kwamen zag ik ter grote van mijn eigen vingers een paar poten zich langzaam naar binnen bewegen! Wow, als dat een spin is moet ik echt een paar keer slikken. En hoe vertel ik dit aan Ela!? Een wat scherpere observatie leerde dat we te maken hebben met een krab, minimaal ter grote van mijn hand. Daar heb ik dan geen moeite mee maar het scenario dat Ela op de pot zit en zo wordt overvallen hield me wel bezig. Gelukkig had ze de dag erop een zelfde krab van afstand gezien en was daar vrij nuchter over. Toen kon ik het verhaal vertellen en was ze voorbereid toen ze midden in de nacht het beest hoorde lopen over het bamboe dak en een poging zag doen door een gat naar beneden te komen! Ze was zo dapper niet te schreeuwen en ik kon in blijven pitten.

Daar was het moment aangebroken van afscheid nemen van deze heerlijke plek. Na een paar dagen wordt het toch weer vertrouwd en het afscheid is supervriendelijk. De eigenaar fungeert nu als taxichauffeur en onze backpacks achterin de pickup en wij voorin crossen we over de heuvels van het eiland naar de haven. We worden door hem nog voorzien van koud water en uit een doosje haalt hij voor elk van ons wat kattenoogjes, kleine steentjes die ze in zeeschelpen vinden, leuk als gebaar en als aandenken.
Aan de haven kopen we gemakkelijk een combi ticket voor boot en bus naar onze volgende bestemming. Dag comfort, hallo basic!