Chiang Mai en Pai

Meeh! Laatste dag in Pai en we hadden zoveel plannen. Maar het weer is omgeslagen en dan is het ineens de helft kouder, van 36 naar 18 graden is ineens een hele omslag! En het regent sinds vannacht met tussenpozen. Voor ons reden om de voorraad eten die we hebben verzameld op te gaan peuzelen en in bed te blijven voor een lees, schrijf en luierdagje. En ik neem de gelegenheid te baat om weer eens wat potjes te pokeren. Best relaxed zo. En de verhalen even uit te werken en te posten. Dit verhaal gaat over 2 steden in het Noord-Oosten van Thailand. Chiang Mai en daarna Pai.

Chiang Mai, het voelt een beetje als thuiskomen. Hier hebben we het twee jaar geleden erg naar onze zin gehad. Ook al is het de tweede stad van Thailand, het centrum met de oude stad is eigenlijk een overzichtelijke plek met veel gezelligheid. De oude stad is een ommuurd vierkant van 2 bij 2 kilometer waarbinnen de winkelstraten, gezellige restaurants en cafés liggen en de meeste toeristen verblijven. Ela wilde heel graag de zondagavondmarkt weer mee maken want die was heel gezellig in onze herinnering en anders dan de andere markten. En inderdaad, na de reis van vliegveld naar het hostel staan we al vlot op de markt en genieten van de drukte en leuke spullen die overal liggen uitgestald.
Na een eerste blijde hereniging met de stad blijkt dat er niet veel nieuws te beleven valt. Vaak is de charme van een nieuwe ervaring toch de onbekendheid van een situatie en het ontrafelen er van en die energie missen we nu. We vermaken ons natuurlijk prima op de scooter, weten de winkels met edelstenen te vinden waar Ela haar hobby voorraad nog eens kan aanvullen en we laten ons even gaan met shoppen van cadeaus en souvenirs omdat we het gemakkelijk op kunnen sturen. Fijn om gelijk een selectie te maken van overbodige dingen in onze backpacks en die mee te sturen. Op het postkantoor weten we 12! Kg in een doos te krijgen en naar huis te sturen..

We willen heel graag een dag naar een olifantenkamp. En dan niet één waar je op die beesten kan rijden maar waar ze verzorgd worden en je ze kan wassen in de rivier. Dat is een vorm van eco toerisme waar we meer voelen dan de trieste situatie van de tijgers zoals we dat ons vorige bezoek nog hebben laten gebeuren. Toen deden we onbewust mee aan het in stand houden van dierenleed. Nu willen we een diervriendelijk toerisme steunen om ons aandeel te hebben in verandering in deze streken. Als er genoeg geld op die manier kan worden verdiend zullen de Thai meer oog krijgen voor verantwoordelijk natuur en dierenbeheer. Helaas zit het vol op dagen dat wij willen dus dat moeten we op een ander moment plannen.
We hebben gehoord dat de Zoo van Chiang Mai erg de moeite waard is dus daar begeven we ons op een dag naar toe. De entree is bizar laag maar met extra betalen voor bijzondere attracties loopt het nog wel op. Maar de panda's die ze hier hebben willen we graag zien. En het aquarium ook, schijnt iets weg te hebben van het Oceanium in Rotterdam. Uiteindelijk blijft na het zien van veel prachtige dieren toch een gevoel achter dat het schrijnend is dat trotse dieren nu gevangen zitten op een paar vierkante meter. En vaak nog alleen ook.

We crossen nog wat langs verschillende markten. Ela heeft haar zinnen gezet op fruitpersen. Bij de fruitshake kramen waar we onze dagelijkse vitamineshots halen gebruiken ze die voor de vruchten die niet door de blender gaan. Ela vraagt het aan zo'n dame en die vind het leuk om te helpen dus biedt aan ze te kopen en de volgende dag mee te nemen. Supervriendelijk en makkelijk en inderdaad heeft ze de volgende dag de bestelling klaar. Kost allemaal weer niks en ze rekent zelfs te weinig af.
Ik vind het een goed idee om hier wat te scoren en kijk wat winkels rond voor Streetfoodinc. en zie mooie pannen die we kunnen gebruiken. Als we echt los zouden willen gaan kunnen we een container van dat soort spullen vullen. Misschien later nog eens.
Bij het bezoek aan een betreffende markt komen we terug bij de scooter en blijkt die aan de ketting te liggen! Papiertje rond het handvat gefrummeld en ja hoor, we hebben een boete! Grijnzend wordt ons zoeken naar een agent gade geslagen door diverse tuktuk chauffeurs en uiteindelijk wijst iemand ons de weg. Ela lacht zich slap maar ik kan er nog niet om lachen. Eerst maar eens dat kantoor vinden en hopen dat het mee valt. Wie weet moeten we tot vanavond wachten voor er iemand dat ding los maakt. We zoeken en na een behulpzame oudere man die ons naar het bureau brengt kunnen we het regelen. De boete bedraagt 200 Baht voor foutparkeren. Dat is omgerekend 5 of 6 euro..
We handelen het af en even later maakt een bromsnor onze fiets los op vertoon van het bonnetje. Hebben we onze eerste Thaise boete. We raken echt ingeburgerd.
Bij ons hotel kunnen we gemakkelijk een bus regelen naar Pai, onze volgende stop en op,Thaitijd ( we staan om 10:45 uur klaar en worden 11:35 opgepikt. Naar het busstation in de pickup en daar overstappen in een minivan. Er staan ongeveer nog 30 mensen te wachten en ik vang op dat de bus van 10:00 uur nog niet is vertrokken. Gelukkig kunnen wij ons installeren rond 12:30 en gaan we onderweg.


Pai is echt een hele toffe plek. Om er te komen moeten we in wederom een minivan ongeveer 180 km afleggen op een bergachtig traject met 720 bochten! Dat is een redelijk nare rit, vooral voor Ela die snel wagenziek is en ook nog eens een blaas heeft die meer produceert dan ze drinkt. We worden heen en weer geschud door de haarspeldbochten die elkaar snel opvolgen en door het remmen en optrekken vanwege vele kuilen in de weg, trage medeweggebruikers als scooter rijdende reizigers, trage pickups die ons voorgaan, wegwerkzaamheden en een enkele politiecontrole. Dat alles in de verzengende, stoffige hitte. Op het moment dat ik op het gezicht van Ela zie dat ze het gaat opgeven stoppen we bij een wegrestaurant.
Na nog een anderhalf uur hobbelen komen we in de vallei waar Pai is gelegen. Het begint als wat verstrooide huisjes, hotels en restaurants, al gauw wat resorts en nog meer hotels en dan een soort centrum waar hordes toeristen met grote rugtassen uit busjes stappen en anderen op gehuurde scooters langs sjezen.
Met wat speurwerk regel ik een scooter en vind ik Happy House iets buiten het drukke centrum. De eigenaar loodst me mee naar een paar schilderachtige bungalows tegen een heuvel aan en ik ben blij dat we hier een paar dagen kunnen chillen. Ik haal Ela en de overige tassen op en we installeren ons.
Pai blijkt echt een plek te zijn waar Thaise mensen en toeristen van over de hele wereld elkaar vinden in een hele relaxte setting. De hoofdstraat is elke avond afgesloten voor auto's en scooters en veranderd dan in een markt waar lokale en regionale producten en waren worden verkocht voor een habbekrats. En de kraampjes puilen vooral uit van zelfgemaakte sieraden en prullaria die de locals maken. Variërend van zilverwerk tot kunstig Macramé, en van edelstenen tot kralen, voor ieder is er wel wat. Dit wordt afgewisseld door de foodstalls die geurend de aandacht trekken en karren met zoetigheid en fruit en sapjes. De locale barren zitten vol, restaurants trekken publiek door artiesten live te laten optreden op hun terras en zo is het elke avond een gezellige bedrijvigheid.
Goede plek om mijn dreads bij te laten werken en een rasta die er mee adverteert naast zijn voorraad zelfgeknoopte dromenvangers en sierraden ziet er uit of hij dat wel goed kan. Ik maak een afspraak en de volgende avond kan ik vanaf 6 uur terecht. Hij heeft een goede techniek en weet de klus in drie uur te klaren.
Wij vermaken ons prima, Ela door haar armen te behangen met sieraden die ze of vind bij diverse stalletjes of op bestelling laat maken bij de joviale kunstenaars. Ze vinden het prachtig om aan haar ideeën tegemoet te komen en willen direct aan de slag of hebben het de volgende dag dan klaar. Ik vermaak me door telkens weer ergens anders iets lekkers te scoren dat ik nog niet ken. Of als ik via de reizigerssite tripadvisor weer een topplek heb ontdekt kondig ik aan dat ik (alweer) honger heb en als er plek is maken we zo een pitstop. Zo hebben we de toptien van leuke plekken aardig afgespeurd en vind ik er plezier in door zelf ook recensies te schrijven. De leukste plekken zijn eigenlijk wel de authentieke Thaise restaurantjes, soms niet meer dan omgebouwde huiskamers. Voor een paar euro per keer eten we daar volgens moeders recept. Soms zoeken we het wat hipper en is juist de ambiance van een plek of de originele uitstraling of architectuur wat ons trekt.
De omging is prachtig maar omdat we net in het droge seizoen zitten maakt het een aardig dorre indruk. Het is makkelijk voor te stellen dat na een natte periode deze vallei schitterend kleurt door alle bloeiende planten en bloemen, omgeven door groene bergtoppen en lieflijke watervallen echt een trekpleister is voor de hippies onder de reizigers die hier een plek vinden om te blijven hangen. Thailand is al een warm en vriendelijk land maar hier wordt dat nog wat verder uitgediept. Het dorp heeft 2500 inwoners en gemiddeld nog een keer zoveel toeristen die volledig het bestaan van deze plek voorzien. 30 jaar geleden waren er 2 hotels waarvan er maar 1 veilig genoeg was en was het dorp een tussenstop naar verder gelegen gebieden. Nu zijn hier net zoveel hotels als plaatselijke huizen.
Overdag vermaken we ons lui op de veranda met lezen en hangen. In de ochtend maken we soms een uitstapje op de motor. Eén keer trek ik er voor de ochtendgloren op uit met camera en kijker om iets van vogels te ontdekken. Ik vind een plek aan de rivier waar ik wat zie scharrelen en ik vind zelfs de prachtige ijsvogel die we laatst ook al samen hadden gezien. Het voelt wat apart om met dure apparatuur aan de rand van de akker te staan. De Thaise boeren die op dit tijdstip al bezig zijn met hun werk kijken nauwelijks op maar de honden die overal rondlopen om terrein te bewaken laten me minder mijn gang gaan en geven me een opgejaagd gevoel. Twee boertjes, een man en vrouw van onduidelijke leeftijd maar vol rimpels en zonder kunstgebit, passeren me op hun brommertje en stoppen even nieuwsgierig. Als ze door hebben dat ik alleen maar in het Thais kan groeten en in het engels probeer uit te leggen dat ik vogels kijk, rijden ze verder, vast in gesprek over die 'farang' die daar zo maf rondloopt met zijn dure spullen.

We blijven 5 dagen op deze fijne plek en dan is het tijd om de bochten terug naar Chiang Mai te gaan beleven want we hebben een dag geboekt bij het olifantenkamp. Het is echt koud geworden nu we in de bergen een paar dagen buien en een koufront mee maken. Hopen dat het in de stad beter te doen is en in elk geval een warme douche. Na contact met Nederland blijkt dat we op een bepaald moment ongeveer dezelfde temperatuur hebben! Ongeveer 8 graden in de nacht is echt bizar koud voor deze streek.